Co to są implanty?

odpowiada lek. med. Michał Rancewicz, stomatolog, warszawskie Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego oraz gabinet prywatny

Implant to sztuczny korzeń, na którym można zamocować sztuczny ząb.

Implanty, czyli wszczepy, robi się głównie z tytanu lub jego stopów, gdyż metal ten bez problemu zrasta się z naturalną kością. Podobne właściwości mają wszczepy wykonane z materiałów ceramicznych. Taki proces zrastania nosi nazwę osteointegracji.

Sztuczny korzeń zęba to po prostu tytanowy implant w kształcie kołka czy też ćwieka. Wsadza się go w kość w miejscu, w którym był kiedyś naturalny ząb. W przypadku zakładania implantu tuż po ekstrakcji zęba nie wkłada się go w kość dokładnie w miejscu po naturalnym korzeniu, bo wówczas umocowanie jest niezbyt pewne i rośnie ryzyko, że implant się nie przyjmie albo wywiąże się infekcja. Następnie błonę śluzową zaszywa się i czeka od kilku miesięcy do pół roku. W tym czasie pacjent może nosić tymczasową protezę z tworzyw sztucznych, która "zamaskuje" brak zęba. Kiedy implant już się zrośnie z kością, główkę kołka odkrywa się i wkręca się w nią specjalne łączniki, na których można potem zamocować koronę zęba albo most. Jest jeden warunek. Implant można osadzić w kości tylko wtedy, gdy jest ona wystarczająco gruba. Można jednak "nakłonić" kość do tego, by się zregenerowała i przyrosła na grubość, nakładając na nią tzw. błony zaporowe.

Szanse, że implant się przyjmie, sięgają 95 proc. Mniejsze szanse powodzenia mają zabiegi wszczepiania tzw. implantów natychmiastowych (tutaj odsyłacz do pytania "Czy implanty można założyć od razu po usunięciu zęba?" z tego samego działu).

Implanty stosuje się, by uzupełnić dziurę po zębie, czyli tzw. brak zębowy. Są one szczególnie wygodne dla pacjentów, którzy nie mają w ogóle zębów, gdyż na implantach można zainstalować protezę. Tak zamocowana proteza nie przesuwa się ani nie wypada, w przeciwieństwie do protez, które na szczęce trzymają się głównie dzięki sile przyssania.

Ale implanty nie są polecane wszystkim pacjentom. Nie powinny ich mieć osoby, które dużo palą (powiedzmy więcej niż 10 papierosów dziennie). Dym i substancje zawarte w nim zawarte wywierają szkodliwy wpływ na dziąsła, co zwiększa ryzyko komplikacji i utraty implantu.

Zakładanie implantów nie ma też sensu u takiego pacjenta, który nie dba o higienę jamy ustnej i małe są szanse by go "wychować", czyli nauczyć prawidłowo czyścić zęby.

Kolejne przeciwwskazania to osteoporoza (większe ryzyko, że implant wypadnie), cukrzyca (organizm diabetyka ma skłonność do zakażeń, które się źle goją), ogólne poważne schorzenia, takie jak np. AIDS czy nowotwory.

Tytanowe implanty są dość trwałe. Powinny wytrzymać kilkanaście lat. Czasem są jednak z nimi problemy. Na przykład śrubki, na których przymocowana jest korona lub most, mogą się poluzowywać lub odkręcać. Jest na to rada - wystarczy co jakiś czas zgłaszać się do gabinetu stomatologicznego na ich dokręcenie. Czasem tytanowy implant może się złamać, zupełnie tak samo, jak łamie się korzeń zęba. Przyczyną tego może być źle dobrana grubość implantu. Dzieje się tak np. wówczas, gdy przestrzeń po naturalnym zębie jest niewielka i grubszy implant, mimo że byłby tu wskazany, po prostu się w kości nie zmieści.

Zdarza się też, że implant się nie trzyma, bo nie zrósł się z kością, albo rana po zabiegu nie chce się zagoić.

Dane tu przedstawione mają jedynie wartość informacyjną i nie mogą zastąpić indywidualnej porady lekarskiej.

źródło: Gazeta.pl Zdrowie, 2000-12-30